บทที่ 63

บรรยากาศที่เงียบงันอย่างแปลกประหลาดแผ่กระจายไปทั่วระหว่างพวกเขาทั้งสอง อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นกายของกันและกัน ในลานบ้านเงียบงันจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มหล่น

หลังจากนั้นไม่นาน เว่ยฉงซีชักมือกลับเข้าไปในแขนเสื้อ จากนั้นจึงกล่าว “ซือลั่ว ข้าหิวแล้ว”

ซือลั่วถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางรู้ว่าคงเป็นเรื่องย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ